canvade
Yeni Üye
Her şey nasıl geri döneceğimize dair konuşmalarla başladı. Ofise geri dönelim. İki yıllık pandemik çalkantının ardından normale dönüş. Belki de gerçekten giyinmeye dönelim. Hatırlamak?
Konu moda olduğunda bazılarının dikkat çekici olduğu ortaya çıktı. 2023’te geri döndük. Ve sadece 1980’lerin büyük omuzları ve daha büyük Edward dönemi kolları ve hatta Y2K trendleri değil: alçak kargo kot pantolonlar, kısa üstler, Ugg ayakkabılar.
Ama sıska modellere geri dönelim. Ağırlıklı olarak beyaz erkeklerin büyük moda markalarında üst düzey işler almasına geri dönelim. Gösteri gösterilerinin uçan sirkine geri dönelim. Hızlı modaya geri dönelim. Geriye.
Örümcek Adam ve Winston Churchill’in ifadesiyle, büyük etkiyle birlikte (etki, kültürle kesiştiği için modanın para birimidir) büyük sorumluluk getirir. Ancak ileriye dönük olması gereken bir sektör için son derece kötü bir yıldı.
Bundan sonra ne olacağına dair kaotik bir kafa karışıklığı döneminden sonra – belki de her şeyin kimlik, kendini ifade etme ve kıyafetle ilgili olduğu metaveren; belki de sezonu doğru yönetip satışları kontrol altına alabilmemiz için sistemde bir değişiklik; kesinlikle kapsayıcılık, çeşitlilik ve kültürel duyarlılığa adanmış bir gelecek; moda pek çok açıdan 2019’dakiyle aynı seviyede.
İlk işaret pistlerdeydi. Irksal entegrasyondaki gerçek değişikliklere rağmen, boyut entegrasyonu neredeyse yoktu. Vogue Business’a göre, Şubat ve Mart aylarında düzenlenen 2023 sonbahar şovlarındaki “görünümlerin yüzde 95,6’sı” ABD bedenleri 0 ile 4 arasındaydı. Yalnızca yüzde 0,6’sı artı bedenlerdi (14 beden ve daha büyük olarak tanımlandı; geri kalan 3,8’inci). yüzdesi orta büyüklükte veya 6 ila 12 arasındaydı).
Eylül ve Ekim aylarında gerçekleştirilen en son İlkbahar 2024 gösterilerinde modellerin yüzde 0,9’u büyük beden, yüzde 3,9’u ise orta büyüklükteydi. Bu, yaş ve fiziksel performans gibi dar fikirleri hesaba katmaya bile başlamıyor.
#MeToo hareketinin hemen ardından kınanan birçok gösterinin perde arkasında kaos ve kamusal çıplaklık yeniden canlandı. Modellerin ve diğer sözleşmeli çalışanların haklarını düzenlemek amacıyla New York’ta tanıtılan bir yasa tasarısı olan Moda İşçisi Yasası, yasal bir çıkmaza girdi ve gelecek yıla kadar eyalet Meclisinde tutuldu.
Yaz aylarında, pandemi nedeniyle gösteri sistemindeki aksamalara rağmen gösterilerin daha az olmayacağı açıktı; Daha fazla seyahat, daha fazla tantana ve daha fazla ürün olacaktı. Sadece Ralph Lauren gibi geri dönüşe direnen markalar resmi tarihlere dönmekle kalmadı, aynı zamanda Dior ve Vuitton gibi mega markalar da turlarına yeni geçici defileler ekledi – Dior sonbahar öncesi defilesini Mumbai’de ve sonbahar öncesi defilesi olan Vuitton’da gerçekleştirdi. Hong Kong’daki erkekler.
Ve bunlar varış noktasında meydana gelen aksiliklerden sadece ikisiydi. Diğerleri Rio’da Carolina Herrera, Seul’de Gucci, Stockholm’de MaxMara, Miami’de Boss idi.
Valentino’dan Pierpaolo Piccioli 2022’nin sonlarında bana “Covid-19’dan gerçekten hiçbir şey öğrenmedik” dedi ve onun haklı olduğu açıktı.
Ekim ayında bir dizi yeni tasarımcı ataması yaşandı ve Şubat ayında Pharrell Williams’ın Louis Vuitton erkek giyim fuarına gelişi statükoda açık bir sarsıntıya işaret ederken, bunun kural değil istisna olduğu ortaya çıktı. 2023’te büyük işler için aday gösterilen dokuz tasarımcı arasında bir kadın (Chloe’den Chemena Kamali), bir siyahi kişi (Bay Williams) ve yedi beyaz adam vardı. Bu adamların birçoğunun sadece benzer özgeçmişleri yoktu, aynı zamanda benzer sakalları da vardı.
Son olarak Stella McCartney bahar şovunda ve COP28’de yeni malzemeler sundu: biyolojik olarak parçalanabilen payetler! Biofluff bitki kürkü! – ancak bu tür pilot uygulamaların, her ne kadar umut verici olsalar da, gerçek bir fark yaratacak kadar ölçeklenebilir olmadıklarına dair kanıtlar var. Bayan McCartney’nin 2021 ve 2022’de desteklediği mantar derisi Mylo, ana şirket Bolt Threads tarafından durduruldu ve dünyanın en büyük tekstilden tekstile geri dönüşüm tesisi Renewcell, talep eksikliği nedeniyle üretimi durduruyor. LVMH ile Kering ve Prada gibi Fashion Pact üyelerinin artan ilerlemesine rağmen, sektör henüz en temel sorunuyla, yani iş hacmiyle yüzleşmedi.
Konu açılmışken: Ultra hızlı moda devlerinin en büyüğü ve en hızlısı olan ve yakın zamanda değeri 66 milyar dolar olan Shein’in halka arz başvurusunda bulunduğu bildirildi; bu da kimsenin tüketici modelinin yakın zamanda ortadan kalkacağını düşünmediğini gösteriyor. Tedarik zincirlerinde de herhangi bir sorun yok. Çevre ve insan hakları ihlallerine odaklanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Transparentem, yakın zamanda Mauritius’ta Calvin Klein ve Tommy Hilfiger’ın da aralarında bulunduğu Diesel, Armani ve PVH için üretim yapan fabrikalarda ücretli köleliği gösteren yeni bir araştırma yayınladı. Bu markalardan bazıları bulgulara yanıt verip durumu iyileştirmek için çalışırken, diğerleri sessiz kaldı.
McKinsey & Company’nin kıdemli ortağı ve McKinsey’in küresel Giyim, Moda ve Lüks Grubu eş lideri Achim Berg, “Bir farkındalık dönemi yaşadık” dedi. “Sonra bir nişan dönemi.” Ancak harekete geçmek için yeterli adımı atmadık dedi. Bunun yerine, belirsiz politik ve ekonomik ortamdan tedirgin olan moda, teknolojinin imdada yetişeceğini umarak parmaklarını çaprazlıyor ve beklerken tanıdık olana geri dönüyor.
Yine de 2024’e doğru bazı bozulma işaretleri var. SAG-AFTRA’nın grevden sonra kırmızı halıda görülen eksantrikliğin yakın zamanda geri dönüşü, bize giyinmenin neşesini ve karmaşıklığını hatırlattı ve bunun hatırlanması gereken bir ödül sezonu olabileceğini düşündürdü. Başarıyı kendi koşullarıyla ve kendi hayran kitleleriyle tanımlayan, geleneksel olmayan tasarımcıların ortaya çıkan markalarıyla dolu New York Moda Haftası’nın kaosu heyecan verici.
En çok gürültü çıkaran büyük markalar (Loewe, Bottega Veneta ve Miu Miu) bunu, doğaları gereği tuhaflıkları ve tasarımcılar Jonathan Anderson, Matthieu Blazy ve Miuccia Prada’nın kendi ilginç yollarını çizme konusundaki isteklilikleri nedeniyle yaptılar. Örneğin, yüksek belli pantolonları yeniden tanımlayarak (Loewe), deri pantolonları denime dönüştürerek (Blazy) veya tamamen eski pantolonları (Miu Miu) kullanarak silueti değiştirmek. Phoebe Philo kendi adıyla ve kendi yöntemiyle geri döndü: İnternet üzerinden, resmi bir pazarlama draması olmadan, en lüks fiyata ve pratik olarak kıyafetlerini uzun vadeli bir yatırım olarak görmek amacıyla.
Belki işe yarar. Belki de olmayacak. Ama en azından yeni bir şey deniyor.
Konu moda olduğunda bazılarının dikkat çekici olduğu ortaya çıktı. 2023’te geri döndük. Ve sadece 1980’lerin büyük omuzları ve daha büyük Edward dönemi kolları ve hatta Y2K trendleri değil: alçak kargo kot pantolonlar, kısa üstler, Ugg ayakkabılar.
Ama sıska modellere geri dönelim. Ağırlıklı olarak beyaz erkeklerin büyük moda markalarında üst düzey işler almasına geri dönelim. Gösteri gösterilerinin uçan sirkine geri dönelim. Hızlı modaya geri dönelim. Geriye.
Örümcek Adam ve Winston Churchill’in ifadesiyle, büyük etkiyle birlikte (etki, kültürle kesiştiği için modanın para birimidir) büyük sorumluluk getirir. Ancak ileriye dönük olması gereken bir sektör için son derece kötü bir yıldı.
Bundan sonra ne olacağına dair kaotik bir kafa karışıklığı döneminden sonra – belki de her şeyin kimlik, kendini ifade etme ve kıyafetle ilgili olduğu metaveren; belki de sezonu doğru yönetip satışları kontrol altına alabilmemiz için sistemde bir değişiklik; kesinlikle kapsayıcılık, çeşitlilik ve kültürel duyarlılığa adanmış bir gelecek; moda pek çok açıdan 2019’dakiyle aynı seviyede.
İlk işaret pistlerdeydi. Irksal entegrasyondaki gerçek değişikliklere rağmen, boyut entegrasyonu neredeyse yoktu. Vogue Business’a göre, Şubat ve Mart aylarında düzenlenen 2023 sonbahar şovlarındaki “görünümlerin yüzde 95,6’sı” ABD bedenleri 0 ile 4 arasındaydı. Yalnızca yüzde 0,6’sı artı bedenlerdi (14 beden ve daha büyük olarak tanımlandı; geri kalan 3,8’inci). yüzdesi orta büyüklükte veya 6 ila 12 arasındaydı).
Eylül ve Ekim aylarında gerçekleştirilen en son İlkbahar 2024 gösterilerinde modellerin yüzde 0,9’u büyük beden, yüzde 3,9’u ise orta büyüklükteydi. Bu, yaş ve fiziksel performans gibi dar fikirleri hesaba katmaya bile başlamıyor.
#MeToo hareketinin hemen ardından kınanan birçok gösterinin perde arkasında kaos ve kamusal çıplaklık yeniden canlandı. Modellerin ve diğer sözleşmeli çalışanların haklarını düzenlemek amacıyla New York’ta tanıtılan bir yasa tasarısı olan Moda İşçisi Yasası, yasal bir çıkmaza girdi ve gelecek yıla kadar eyalet Meclisinde tutuldu.
Yaz aylarında, pandemi nedeniyle gösteri sistemindeki aksamalara rağmen gösterilerin daha az olmayacağı açıktı; Daha fazla seyahat, daha fazla tantana ve daha fazla ürün olacaktı. Sadece Ralph Lauren gibi geri dönüşe direnen markalar resmi tarihlere dönmekle kalmadı, aynı zamanda Dior ve Vuitton gibi mega markalar da turlarına yeni geçici defileler ekledi – Dior sonbahar öncesi defilesini Mumbai’de ve sonbahar öncesi defilesi olan Vuitton’da gerçekleştirdi. Hong Kong’daki erkekler.
Ve bunlar varış noktasında meydana gelen aksiliklerden sadece ikisiydi. Diğerleri Rio’da Carolina Herrera, Seul’de Gucci, Stockholm’de MaxMara, Miami’de Boss idi.
Valentino’dan Pierpaolo Piccioli 2022’nin sonlarında bana “Covid-19’dan gerçekten hiçbir şey öğrenmedik” dedi ve onun haklı olduğu açıktı.
Ekim ayında bir dizi yeni tasarımcı ataması yaşandı ve Şubat ayında Pharrell Williams’ın Louis Vuitton erkek giyim fuarına gelişi statükoda açık bir sarsıntıya işaret ederken, bunun kural değil istisna olduğu ortaya çıktı. 2023’te büyük işler için aday gösterilen dokuz tasarımcı arasında bir kadın (Chloe’den Chemena Kamali), bir siyahi kişi (Bay Williams) ve yedi beyaz adam vardı. Bu adamların birçoğunun sadece benzer özgeçmişleri yoktu, aynı zamanda benzer sakalları da vardı.
Son olarak Stella McCartney bahar şovunda ve COP28’de yeni malzemeler sundu: biyolojik olarak parçalanabilen payetler! Biofluff bitki kürkü! – ancak bu tür pilot uygulamaların, her ne kadar umut verici olsalar da, gerçek bir fark yaratacak kadar ölçeklenebilir olmadıklarına dair kanıtlar var. Bayan McCartney’nin 2021 ve 2022’de desteklediği mantar derisi Mylo, ana şirket Bolt Threads tarafından durduruldu ve dünyanın en büyük tekstilden tekstile geri dönüşüm tesisi Renewcell, talep eksikliği nedeniyle üretimi durduruyor. LVMH ile Kering ve Prada gibi Fashion Pact üyelerinin artan ilerlemesine rağmen, sektör henüz en temel sorunuyla, yani iş hacmiyle yüzleşmedi.
Konu açılmışken: Ultra hızlı moda devlerinin en büyüğü ve en hızlısı olan ve yakın zamanda değeri 66 milyar dolar olan Shein’in halka arz başvurusunda bulunduğu bildirildi; bu da kimsenin tüketici modelinin yakın zamanda ortadan kalkacağını düşünmediğini gösteriyor. Tedarik zincirlerinde de herhangi bir sorun yok. Çevre ve insan hakları ihlallerine odaklanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Transparentem, yakın zamanda Mauritius’ta Calvin Klein ve Tommy Hilfiger’ın da aralarında bulunduğu Diesel, Armani ve PVH için üretim yapan fabrikalarda ücretli köleliği gösteren yeni bir araştırma yayınladı. Bu markalardan bazıları bulgulara yanıt verip durumu iyileştirmek için çalışırken, diğerleri sessiz kaldı.
McKinsey & Company’nin kıdemli ortağı ve McKinsey’in küresel Giyim, Moda ve Lüks Grubu eş lideri Achim Berg, “Bir farkındalık dönemi yaşadık” dedi. “Sonra bir nişan dönemi.” Ancak harekete geçmek için yeterli adımı atmadık dedi. Bunun yerine, belirsiz politik ve ekonomik ortamdan tedirgin olan moda, teknolojinin imdada yetişeceğini umarak parmaklarını çaprazlıyor ve beklerken tanıdık olana geri dönüyor.
Yine de 2024’e doğru bazı bozulma işaretleri var. SAG-AFTRA’nın grevden sonra kırmızı halıda görülen eksantrikliğin yakın zamanda geri dönüşü, bize giyinmenin neşesini ve karmaşıklığını hatırlattı ve bunun hatırlanması gereken bir ödül sezonu olabileceğini düşündürdü. Başarıyı kendi koşullarıyla ve kendi hayran kitleleriyle tanımlayan, geleneksel olmayan tasarımcıların ortaya çıkan markalarıyla dolu New York Moda Haftası’nın kaosu heyecan verici.
En çok gürültü çıkaran büyük markalar (Loewe, Bottega Veneta ve Miu Miu) bunu, doğaları gereği tuhaflıkları ve tasarımcılar Jonathan Anderson, Matthieu Blazy ve Miuccia Prada’nın kendi ilginç yollarını çizme konusundaki isteklilikleri nedeniyle yaptılar. Örneğin, yüksek belli pantolonları yeniden tanımlayarak (Loewe), deri pantolonları denime dönüştürerek (Blazy) veya tamamen eski pantolonları (Miu Miu) kullanarak silueti değiştirmek. Phoebe Philo kendi adıyla ve kendi yöntemiyle geri döndü: İnternet üzerinden, resmi bir pazarlama draması olmadan, en lüks fiyata ve pratik olarak kıyafetlerini uzun vadeli bir yatırım olarak görmek amacıyla.
Belki işe yarar. Belki de olmayacak. Ama en azından yeni bir şey deniyor.