canvade
Yeni Üye
New Orleans doğumlu, Los Angeles merkezli, Sister Parish ve Mark Hampton geleneğinde, ancak güneyli bir yetenekle klasik Amerikan iç mekan tasarımcısı olan Suzanne Rheinstein, 20 Mart’ta Los Angeles’ın Hancock Park semtindeki evinde öldü. 77 yaşındaydı.
Kızı Kate Brodsky, sebebinin kanser olduğunu söyledi.
Bayan Rheinstein’ın müşterileri, destekledikleri kültürel kurumlara ve hayır kurumlarına kesinlikle aşina olmalarına rağmen ünlüler değildi. (Dekor dergi geleneğinde, Elle Decor, Architectural Digest ve Veranda gibi dergilerde çoğu zaman olduğu gibi, Bayan Rheinstein’ın çalışması yer aldığında müşterilerin kimlikleri belirlenmiyordu.)
Onlar, Los Angeles’ı ve diğer şehirleri ayakta tutmak için uzun bir yol kat eden geliştiriciler, film yöneticileri, işadamları ve patronlardı. Gerçekten de kendi hayırseverlikleri arasında ulusal bir organizasyon olan Garden Conservancy ve yerel bir miras koruma grubu olan Los Angeles Conservancy olan Bayan Rheinstein’a çok benziyorlardı.
Tekstil ve duvar kağıdı şirketi F. Schumacher & Co.’nun kreatif direktörü ve şirketin tasarım dergisi Frederic’in yazı işleri müdürü Dara Caponigro, “O bir tarih ve güzellik aşığıydı” diye yazdı. İnternet sitesi. “Fakat yaşanabilir alanlar yaratma arzularına ağır basmadı. Bir keresinde bana tasarımının “vay canına” amacında olmadığını ve odalardan birinde ne kadar uzun süre kalırsa, işinin sessizce kendini gösterdiğini, bu da onun ayrıntılardaki ustalığının bir kanıtı olduğunu söylemişti; – mükemmel genişlikte süslemeli ekose veya farbala da öyle.
Kennedy Beyaz Saray’ını güzelleştiren Bayan Parish ve 1980’lerin soyguncu baronlarının yaşam alanlarını süsleyen Bay Hampton gibi, Bayan Rheinstein da İngiliz country tarzına Amerikan tazeliği getirdi. İngiliz tasarım dergisi The World of Interiors’ın Amerikalı editörü Mitchell Owens, çalışmalarının “bir ayağı tarihte ve bir ayağı şimdide olan Amerikan geleneğine fazlasıyla uygun olduğunu” söyledi.
“İngiliz Regency ve Louis XV ile William ve Mary’yi takdir etti,” diye ekledi, “ancak bu parçalar, çok fazla netlik ve çok az düzensizliğin olduğu alanlarda karıştırıldı.”
Dekoratör Bunny Williams, Frederic dergisine “Hiç numara yoktu” dedi.
Mrs. Döşemeli mobilyalarını her yaz geniş şeritler halinde krem ve mavi basma veya açık renkli keten üzerine gül baskılı slipcovers ile kaplayan İngiliz taşra geleneğini sürdürdü.
1988’de Hancock Park’ın ana alışveriş caddesi Larchmont Bulvarı’nda bir antika ve dekoratif sanatlar mağazası olan Hollyhock’u açtı. Genellikle bit pazarından kopyalanan döşemeli mobilyalar sattı (en çok satanlar, adını bir komşunun atılan kumaşından alan Bayan Walker’s Sofa idi) ve ayrıca William Yeoward’ın gözlükleri, 18. yüzyıl İngiliz baskıları ve bitkileri, Mary Kirk Kelly’nin seramik meyveleri sattı. ve Sebzelerin yanı sıra kumaş şirketi Lee Jofa tarafından üretilen kendi tekstil tasarımları.
Kısa sürede müşteriler müşteri oldu ve mağaza, tasarım topluluğu için bir merkez ve kaynak haline geldi. Daha sonraki yıllarda ülkedeki en büyük Christopher Spitzmiller lambaları perakendecilerinden biriydi ve 17. ve 18. yüzyıl Fransız, İspanyol ve İtalyan antikalarıyla tanınıyordu. Mağaza, 30 yıllık varlığı boyunca birkaç kez taşındı ve sonunda 2018’de kapanmadan önce La Cienega Tasarım Bölgesi’nde sona erdi.
Bay Owens, “Suzanne, bir evin kapılarının nasıl açılacağı ve insanları rahat ettireceği konusunda eğlenceli bir anlayışa sahipti,” dedi. “İçecek bir şeyler olduğundan emin olmak için” -taze limon suyu, basit şurup ve bir kat gazozdan yapılmış bir Ivy Gimlet- “ve yakınlarda gümüş bir tepsi şekerlenmiş domuz pastırması. Nasıl yaşanacağını biliyordu. Bu onun en sevdiği hırlamalardan biriydi: En çekici odalara sahipsen ama içinde nasıl yaşayacağını ya da arkadaşlarının onlardan zevk almasını bilmiyorsan, ne anlamı vardı?
Suzanne Maria Stamps, 1 Nisan 1945’te New Orleans’ta doğdu. Annesi Mimi (Patron) Stamps, Flair adlı bir antika dükkanında dekoratör ve ortaktı. Babası Joseph, mobilya endüstrisi için egzotik sert ağaç ve kaplama ithal eden bir iş adamıydı.
Suzanne, okul gazetesinin yazı işleri müdürü olduğu New Orleans’taki Tulane Üniversitesi’nden İngiliz Edebiyatı alanında lisans derecesi aldı. Mezun olduktan sonra ilerici gazeteci Hodding Carter ve CBS News’ten Eric Sevareid için kendi deyimiyle “Girl Friday” olarak çalıştı.
Los Angeles’ta özel efektler ve post prodüksiyon şirketinin kurucusu Frederic Rheinstein ile tanıştığında serbest televizyon yapımcısı olarak çalışıyordu. (NBC News için bir West Coast yapımcısıydı. O ve ekibi, Jack Ruby Lee’nin Harvey Oswald’ı vurduğu ve olayı kameralarına kaydettiği gün olan 1963’te Dallas’taydı.) Çift, 1977’de evlendi.
Bayan Rheinstein, kızına ek olarak erkek kardeşi Odom Stamps tarafından hayatta kaldı; üç torun; ve iki üvey çocuk. Bay Rheinstein 2013 yılında öldü.
Bayan Rheinstein, çalışmalarının portfolyolarını oluşturan üç kitabın yazarlarından biridir. En yeni Suzanne Rheinstein: Hoş Geldiniz Zarafet, Rizzoli tarafından Mart ayında, Michael Boodro’nun metni ve Pieter Estersohn’un fotoğraflarıyla yayınlandı.
Bu çalışma, sahiplerinin çağdaş fotoğraf koleksiyonu için havadar bir ortama dönüştürdüğü Kuzey Kaliforniya’da 1940’lardan kalma bir George dönemi evini; Bel Air’de İtalyan antikalarını Viktorya dönemine ait sepet işleri ve soyut dışavurumcu tablolarla harmanlayan 1920’lerden kalma bir ev; ve Bayan Rheinstein’ın Portekiz ve Toskana mobilyaları, Morandi baskıları, Etrüsk şarap kapları ve kendi kumaş tasarımlarıyla zarif bir şekilde minimalist ve açık tonlarda dekore edilmiş Montecito’daki kendi hafta sonu evi.
Kitap, Bayan Rheinstein’ın bazı tasarım ipuçlarıyla sona eriyor: “Bazı alanlarda bir sükunet duygusu olduğundan emin olun – herkes bu kadar yoğun bir hayat sürerken çok önemlidir.”
Ve bu: “Daha az şey ama daha iyi şeyler.”
Kızı Kate Brodsky, sebebinin kanser olduğunu söyledi.
Bayan Rheinstein’ın müşterileri, destekledikleri kültürel kurumlara ve hayır kurumlarına kesinlikle aşina olmalarına rağmen ünlüler değildi. (Dekor dergi geleneğinde, Elle Decor, Architectural Digest ve Veranda gibi dergilerde çoğu zaman olduğu gibi, Bayan Rheinstein’ın çalışması yer aldığında müşterilerin kimlikleri belirlenmiyordu.)
Onlar, Los Angeles’ı ve diğer şehirleri ayakta tutmak için uzun bir yol kat eden geliştiriciler, film yöneticileri, işadamları ve patronlardı. Gerçekten de kendi hayırseverlikleri arasında ulusal bir organizasyon olan Garden Conservancy ve yerel bir miras koruma grubu olan Los Angeles Conservancy olan Bayan Rheinstein’a çok benziyorlardı.
Tekstil ve duvar kağıdı şirketi F. Schumacher & Co.’nun kreatif direktörü ve şirketin tasarım dergisi Frederic’in yazı işleri müdürü Dara Caponigro, “O bir tarih ve güzellik aşığıydı” diye yazdı. İnternet sitesi. “Fakat yaşanabilir alanlar yaratma arzularına ağır basmadı. Bir keresinde bana tasarımının “vay canına” amacında olmadığını ve odalardan birinde ne kadar uzun süre kalırsa, işinin sessizce kendini gösterdiğini, bu da onun ayrıntılardaki ustalığının bir kanıtı olduğunu söylemişti; – mükemmel genişlikte süslemeli ekose veya farbala da öyle.
Kennedy Beyaz Saray’ını güzelleştiren Bayan Parish ve 1980’lerin soyguncu baronlarının yaşam alanlarını süsleyen Bay Hampton gibi, Bayan Rheinstein da İngiliz country tarzına Amerikan tazeliği getirdi. İngiliz tasarım dergisi The World of Interiors’ın Amerikalı editörü Mitchell Owens, çalışmalarının “bir ayağı tarihte ve bir ayağı şimdide olan Amerikan geleneğine fazlasıyla uygun olduğunu” söyledi.
“İngiliz Regency ve Louis XV ile William ve Mary’yi takdir etti,” diye ekledi, “ancak bu parçalar, çok fazla netlik ve çok az düzensizliğin olduğu alanlarda karıştırıldı.”
Dekoratör Bunny Williams, Frederic dergisine “Hiç numara yoktu” dedi.
Mrs. Döşemeli mobilyalarını her yaz geniş şeritler halinde krem ve mavi basma veya açık renkli keten üzerine gül baskılı slipcovers ile kaplayan İngiliz taşra geleneğini sürdürdü.
1988’de Hancock Park’ın ana alışveriş caddesi Larchmont Bulvarı’nda bir antika ve dekoratif sanatlar mağazası olan Hollyhock’u açtı. Genellikle bit pazarından kopyalanan döşemeli mobilyalar sattı (en çok satanlar, adını bir komşunun atılan kumaşından alan Bayan Walker’s Sofa idi) ve ayrıca William Yeoward’ın gözlükleri, 18. yüzyıl İngiliz baskıları ve bitkileri, Mary Kirk Kelly’nin seramik meyveleri sattı. ve Sebzelerin yanı sıra kumaş şirketi Lee Jofa tarafından üretilen kendi tekstil tasarımları.
Kısa sürede müşteriler müşteri oldu ve mağaza, tasarım topluluğu için bir merkez ve kaynak haline geldi. Daha sonraki yıllarda ülkedeki en büyük Christopher Spitzmiller lambaları perakendecilerinden biriydi ve 17. ve 18. yüzyıl Fransız, İspanyol ve İtalyan antikalarıyla tanınıyordu. Mağaza, 30 yıllık varlığı boyunca birkaç kez taşındı ve sonunda 2018’de kapanmadan önce La Cienega Tasarım Bölgesi’nde sona erdi.
Bay Owens, “Suzanne, bir evin kapılarının nasıl açılacağı ve insanları rahat ettireceği konusunda eğlenceli bir anlayışa sahipti,” dedi. “İçecek bir şeyler olduğundan emin olmak için” -taze limon suyu, basit şurup ve bir kat gazozdan yapılmış bir Ivy Gimlet- “ve yakınlarda gümüş bir tepsi şekerlenmiş domuz pastırması. Nasıl yaşanacağını biliyordu. Bu onun en sevdiği hırlamalardan biriydi: En çekici odalara sahipsen ama içinde nasıl yaşayacağını ya da arkadaşlarının onlardan zevk almasını bilmiyorsan, ne anlamı vardı?
Suzanne Maria Stamps, 1 Nisan 1945’te New Orleans’ta doğdu. Annesi Mimi (Patron) Stamps, Flair adlı bir antika dükkanında dekoratör ve ortaktı. Babası Joseph, mobilya endüstrisi için egzotik sert ağaç ve kaplama ithal eden bir iş adamıydı.
Suzanne, okul gazetesinin yazı işleri müdürü olduğu New Orleans’taki Tulane Üniversitesi’nden İngiliz Edebiyatı alanında lisans derecesi aldı. Mezun olduktan sonra ilerici gazeteci Hodding Carter ve CBS News’ten Eric Sevareid için kendi deyimiyle “Girl Friday” olarak çalıştı.
Los Angeles’ta özel efektler ve post prodüksiyon şirketinin kurucusu Frederic Rheinstein ile tanıştığında serbest televizyon yapımcısı olarak çalışıyordu. (NBC News için bir West Coast yapımcısıydı. O ve ekibi, Jack Ruby Lee’nin Harvey Oswald’ı vurduğu ve olayı kameralarına kaydettiği gün olan 1963’te Dallas’taydı.) Çift, 1977’de evlendi.
Bayan Rheinstein, kızına ek olarak erkek kardeşi Odom Stamps tarafından hayatta kaldı; üç torun; ve iki üvey çocuk. Bay Rheinstein 2013 yılında öldü.
Bayan Rheinstein, çalışmalarının portfolyolarını oluşturan üç kitabın yazarlarından biridir. En yeni Suzanne Rheinstein: Hoş Geldiniz Zarafet, Rizzoli tarafından Mart ayında, Michael Boodro’nun metni ve Pieter Estersohn’un fotoğraflarıyla yayınlandı.
Bu çalışma, sahiplerinin çağdaş fotoğraf koleksiyonu için havadar bir ortama dönüştürdüğü Kuzey Kaliforniya’da 1940’lardan kalma bir George dönemi evini; Bel Air’de İtalyan antikalarını Viktorya dönemine ait sepet işleri ve soyut dışavurumcu tablolarla harmanlayan 1920’lerden kalma bir ev; ve Bayan Rheinstein’ın Portekiz ve Toskana mobilyaları, Morandi baskıları, Etrüsk şarap kapları ve kendi kumaş tasarımlarıyla zarif bir şekilde minimalist ve açık tonlarda dekore edilmiş Montecito’daki kendi hafta sonu evi.
Kitap, Bayan Rheinstein’ın bazı tasarım ipuçlarıyla sona eriyor: “Bazı alanlarda bir sükunet duygusu olduğundan emin olun – herkes bu kadar yoğun bir hayat sürerken çok önemlidir.”
Ve bu: “Daha az şey ama daha iyi şeyler.”