canvade
Yeni Üye
Caboodle, sıra dışı kedi
Caboodle tatlı ama ortalama bir kediydi. Çok güzel, zeki, sevgi dolu ya da çevik değildi ama uzun, mutlu ve olaysız bir hayat yaşadı. Eylül 1999’da öldüğünde kocam ve ben onu arka bahçemizdeki bir gül fidanının altına gömdük. 50. yaş günüm olan o Ekim ayında, son gülün solmasından çok sonra, tek bir çiçek açtı. Caboodle’ın ölümünden yaklaşık on yıl sonra ekim ortasında tek bir gül açtı. Ortalama bir kedi için oldukça sıra dışı. — Judith Karp
Tost için bir haraç
Kayınpederim bu yaz öldüğünde, bana onun çok sevdiği portakal marmelatından oluşan açılmamış bir kavanoz miras kaldı. Bu benim favorim değil. Ama kocamı büyüten ve 20 yıl önce oğlu ona açıldığında ilişkimizi kucaklayan adamı onurlandırmak için kadeh kaldırdım. Reçeli bana bazı tatların edinilmesi gerektiğini ve tercih ile kabulün çoğu zaman ayrılmaz bir şekilde bağlantılı olduğunu hatırlatıyor. Baharatlı yulaf lapası, babamın garip siyah oğluna karşı göstermeyeceği bir hoşgörüyü gerektiriyor. Kayınpederimin bana yer açması gibi, ben de reçelin acı-tatlı karmaşıklığına yer açıyorum. — Ennis Smith
3. sınıftan Jeff
A treninde bana bakan adam belli belirsiz tanıdık geliyordu. Anneme mesaj attım: “Üçüncü sınıftayken bana aşk mektupları gönderen Jeff adında bir çocuk yok muydu?” 30’uma yaklaşıyordum ve arkadaşlarımla buluşmalarda beşinci tekerlek olmaktan yorulmuştum. Ertesi gün Jeff’ten sosyal medyada onu hatırlayıp hatırlamadığımı soran bir mesaj aldım. Sonraki hafta sonu ilk randevumuz vardı. Görünüşe göre birbirimizin köşesinde yaşıyoruz. Şimdi birlikte mutluyuz. Sadece yirmi yıl sürdü. — Erin Hernon
Ağacın altında
Bu sincap neden onun ağacının altında oturduğumu merak ederek bana baktı. Kendimi kötü hissettiğimde her zaman bu ağaca gelirim. O gün bir randevum olması gerekiyordu ama hiçbir mesaj alamadım. Arkadaşlar bunun benimle alakası olmadığını söylüyorlar. Annem şöyle diyor: “Daha yüksek özgüvene ihtiyacın var.” Kendimi seviyorum ama yavaş yavaş çözülüyorum ve kendimi olması gerektiği gibi görmeye çalışıyorum. Ağacın altında sincap bana bakarken şöyle düşündüm: “Diğer canlıların beni kabul etmesi güzel.” Mia Mitchell
Caboodle tatlı ama ortalama bir kediydi. Çok güzel, zeki, sevgi dolu ya da çevik değildi ama uzun, mutlu ve olaysız bir hayat yaşadı. Eylül 1999’da öldüğünde kocam ve ben onu arka bahçemizdeki bir gül fidanının altına gömdük. 50. yaş günüm olan o Ekim ayında, son gülün solmasından çok sonra, tek bir çiçek açtı. Caboodle’ın ölümünden yaklaşık on yıl sonra ekim ortasında tek bir gül açtı. Ortalama bir kedi için oldukça sıra dışı. — Judith Karp
Tost için bir haraç
Kayınpederim bu yaz öldüğünde, bana onun çok sevdiği portakal marmelatından oluşan açılmamış bir kavanoz miras kaldı. Bu benim favorim değil. Ama kocamı büyüten ve 20 yıl önce oğlu ona açıldığında ilişkimizi kucaklayan adamı onurlandırmak için kadeh kaldırdım. Reçeli bana bazı tatların edinilmesi gerektiğini ve tercih ile kabulün çoğu zaman ayrılmaz bir şekilde bağlantılı olduğunu hatırlatıyor. Baharatlı yulaf lapası, babamın garip siyah oğluna karşı göstermeyeceği bir hoşgörüyü gerektiriyor. Kayınpederimin bana yer açması gibi, ben de reçelin acı-tatlı karmaşıklığına yer açıyorum. — Ennis Smith
3. sınıftan Jeff
A treninde bana bakan adam belli belirsiz tanıdık geliyordu. Anneme mesaj attım: “Üçüncü sınıftayken bana aşk mektupları gönderen Jeff adında bir çocuk yok muydu?” 30’uma yaklaşıyordum ve arkadaşlarımla buluşmalarda beşinci tekerlek olmaktan yorulmuştum. Ertesi gün Jeff’ten sosyal medyada onu hatırlayıp hatırlamadığımı soran bir mesaj aldım. Sonraki hafta sonu ilk randevumuz vardı. Görünüşe göre birbirimizin köşesinde yaşıyoruz. Şimdi birlikte mutluyuz. Sadece yirmi yıl sürdü. — Erin Hernon
Ağacın altında
Bu sincap neden onun ağacının altında oturduğumu merak ederek bana baktı. Kendimi kötü hissettiğimde her zaman bu ağaca gelirim. O gün bir randevum olması gerekiyordu ama hiçbir mesaj alamadım. Arkadaşlar bunun benimle alakası olmadığını söylüyorlar. Annem şöyle diyor: “Daha yüksek özgüvene ihtiyacın var.” Kendimi seviyorum ama yavaş yavaş çözülüyorum ve kendimi olması gerektiği gibi görmeye çalışıyorum. Ağacın altında sincap bana bakarken şöyle düşündüm: “Diğer canlıların beni kabul etmesi güzel.” Mia Mitchell