Kaya ve sert bir yer
Yaklaşık bir yıl önce, yedi harika yıl boyunca çalıştığım, kâr amacı gütmeyen büyük bir kuruluştan ayrıldım. Pandemi vurduğunda çok para kaybettik ve zamanımı üç farklı takım (ve üç farklı patron) arasında bölmek ve benim için pek ilgi çekici olmayan işler almak zorunda kaldım. Ayrıldım çünkü benzer bir organizasyonda üç yerine tek rol oynadığım bir iş buldum. Yeni işin pek çok faydası oldu – harika iş arkadaşları, güçlü akıl hocalığı, uzun süredir üzerinde çalışmak istediğim becerilerle ilgili profesyonel gelişim. Ancak iş yükü tamamen dayanılmaz. Patronumla bunun hakkında birkaç kez konuştum ve başka birini işe alacak para olmadığını ve daha fazla organizasyonel bürokrasi nedeniyle iş tanımını değiştiremeyeceğini söyledi.
Ocak ayında eski kuruluşum, şu ankinin yarısı kadar bir iş yükü artı biraz daha yüksek bir maaşla tam zamanlı bir pozisyon açtı. Başvurdum ve pozisyon teklif edildi. Bir şey dışında mükemmel görünüyor: katlanamadığım bir patron. Onunla daha önce çalıştım ve bu takımda geçirdiğim zamanın sadece üçte biriyken neredeyse dayanılmazdı. Onu cinsiyetçi, ateşli kabadayılık dolu ve alanımızla ilgili düşüncesinde 15 yıl geride buluyorum. Müşterileri inciten kararlar alıyor. Her gün patronumdan hüsrana uğradığım ve gecelerimi ve hafta sonlarımı geri kazanmak anlamına geliyorsa, örgütlenmenin kötü bir yöne gittiğini düşündüğüm o işi almaya değer mi?
– anonim
Kapitalizmin en rahatsız edici yönlerinden biri, eşit derecede berbat kariyer seçenekleri arasında seçim yapmaktır. Hangisini daha çok takdir edersiniz – harika bir patron ve harika bir çalışma ortamı, ancak yoğun iş yükü veya korkunç bir patron ve makul bir iş yükü? Kesinti süresi inanılmaz derecede önemlidir. Dinlenmeye, sevdiklerinizle vakit geçirmeye ve kişisel çıkarlarınızın peşinden koşmaya hiç fırsatınız olmadığında, işte büyük başarıları sürdürmek zorlu bir iştir. Sürekli olarak korkunç bir patron tarafından zorbalığa uğruyorsanız, bu aksama süresinden ne kadar keyif alacaksınız? Üçüncü bir seçeneği düşündünüz mü – tamamen farklı bir şirkette çalışmak?
E-posta Suçları ve Kabahatler
Kısa süre önce e-posta imza satırımın sonuna “non desinetis vapulare donec animi vobis fuerint refecti” ifadesini eklediğim için şirketimden kovuldum. Latince’dir ve esasen “Moraliniz düzelene kadar şaplak atmayı bırakmayacaksınız” veya “Moral düzelene kadar kırbaçlamalar devam edecek” kelimesinin daha az gerçek bir çevirisi anlamına gelir. Bu, Key West’te bir tişörtte gördüğüm bir cümle. 10 aydır imza hattımın bir parçasıydı ve açıkçası unutmuştum.
Yeni İK müdürü bana bunun şirketin markasına pek iyi yansımadığını söyledi. İK direktörüne, herhangi bir suç için özür dileyerek onu kaldıracağımı, ancak bunun işten çıkarılmayla sonuçlanacak bir suç olduğunu düşünmediğimi söyledim. Bir referansı anlayabilirim. Bir kişisel gelişim planını kabul ederdim. Bunun bir şirket kararı olduğunu ve başka bir şey olmadığını söyledi. Bir e-posta imza satırı oluşturmak için herhangi bir yönerge veya prosedür yoktur. Ocak ayında tüm alanlarda beklentileri karşılayan veya aşan övgü dolu bir eleştiri ve maaş artışı aldım.
İşten çıkarmanın ardından meslektaşlarımızla yaptığımız görüşmelerde, liderlik ekibinin iki ay önce değiştirilmesinden bu yana daha fazlasının devam ettiğini tahmin ediyoruz. Bölüm müdürüm, ben kovulmadan üç hafta önce beklenmedik bir şekilde istifa etti. Ayrılmadan önce, işten çıkarmaların yakın olabileceğini ima etti.
Sorum şu: Bu kovulabilir bir suç mu? Yoksa maaşımı kesip kıdem tazminatı ödememek için personel ve masrafları kısmak bahane miydi? Yasal başvuru hakkım var mı? Eyaletimde istihdamın isteğe bağlı olduğunu biliyorum. 63 yaşındayım, bu yüzden işten atılmaya da yol açan bir yaş önyargısı olup olmadığını merak ediyorum.
– anonim
Bir eyalette kendi isteğinizle çalışıyorsanız, işten çıkarma ayrımcılığa dayanmadığı sürece her şey kovulabilir bir suç olabilir. İşvereninin hiçbir bahaneye ihtiyacı yoktu. Bununla birlikte, bir e-posta imzası için kovulmak oldukça garip, özellikle de son zamanlarda övgü dolu eleştiriler ve zam aldıysanız. Markanın kötü ahlakı yoksa, birinin e-posta imzası markayı nasıl baltalayabilir? Özellikle saldırgan olmayan tek bir küçük suç için kovulmak en iyi ihtimalle aşırıdır.
İş liderlerinin bunu bir davranış kalıbı olmadan nasıl haklı çıkarabileceklerinden emin değilim. İşten çıkarmayı planlıyorlarsa ve maliyetleri kısmak istiyorlarsa, evet, bunu size kıdem tazminatı ödemek zorunda kalmamak için yapmış olabilirler ki bu son derece adaletsizdir. Seçeneklerinizin neler olduğunu görmek için bir iş avukatına danışırdım. Burada kesinlikle bir şeyler oluyor.
Roxane Eşcinsel en son Hunger’ın yazarı ve katkıda bulunan bir fikir yazarıdır. ona yaz iş arkadaşı@Haber.
