canvade
Yeni Üye
Ergenlik çağındaki oğlumun sınıf arkadaşı intihar ederek öldü. Oğlanların birlikte birkaç dersi vardı ama oğlum onu pek tanımıyordu. Aileyi hiç tanımıyorum. Küçük bir kasabada yaşıyoruz ve topluluk duygusu burada büyük bir artı. Lise, yas danışmanları ve terapi köpekleri getirme konusunda mükemmel bir iş çıkarıyor ve herhangi birinin desteğe ihtiyacı olması durumunda kapılarını mesai saatleri dışında açık tutuyor. Oğlumun öğretmenleri çocuğun ölüm haberini hassasiyetle paylaştılar ve oğlumun durumu iyi. Sorun: Bu gencin ölümü nedeniyle kalbim kırıldı ve ailesine, kalbimde olduklarını bildirme ihtiyacı hissediyorum. Taziye mesajı gönderebilir miyim, yoksa hiç tanımadığım birinden böyle bir mesaj almak üzücü mü olur?
MUMYA
Babam 30 yıl önce intihar ederek öldü. Aldığım taziye mektuplarını bugüne kadar masamın ikinci çekmecesinde saklıyorum. Bazıları yabancılar tarafından yazıldı ve birçoğu yıllar boyunca bana büyük rahatlık sağladı. (En sevdiğim: Babamın sık sık ton balıklı sandviç sipariş ettiği Rexall öğle yemeği tezgahındaki bir garsondan şöyle yazmıştı: “Her zaman ekstra turşuyla.” Lütfen bir taziye mesajı yazın!
Birkaç uyarı: Bu not sizinle ilgili değil; nazik mektubunuzda böyle düşündüğünüzü ima eden hiçbir şey yok. “Dayanabilir miyim bilmiyorum” veya “Duyduğumdan beri ağlamayı kesmedim.” gibi ifadelerden kaçının. Bu duygular doğru olabilir, ancak bu başkalarının kaybına karşı şefkat duymakla ilgilidir, değil. kendi duygularınızı arttırmakla ilgili.
Ayrıca, bu çocuk hakkında spesifik bir şey biliyorsanız veya oğlunuzdan onun hakkında bir şeyler öğrenebilecekseniz, bunu notunuza ekleyin. Babamın ekstra turşuları gibi keskin görünen detaylar, ölen etten kemikten insanı anmada son derece etkili. Bu onun acılı ailesine bir lütuf olacaktır. Son olarak, kartınızı e-posta veya SMS yerine postayla gönderin: bu şekilde alıcılar, kartı alma konusunda daha fazla kontrole sahip olur.
“Benim İkramım!”ı hile olarak yorumlayan arkadaşlar
Bir grup arkadaşımla öğle yemeği yedim ve hesabı ödedim. Üniversiteden yeni mezun olmuş arkadaşlarımızdan oluşan çevremizde, ödeme yapan kişinin diğerlerine makbuzun fotoğrafını göndermesi ve ardından herkesin payına düşeni alması yaygındır. İyi bir sistem. Ama o gün herkese ikramda bulunmak istedim ve diğerleri makbuz istemeye başlayınca şöyle dedim: “Bu benden!” Sonra insanlar benimle tartışmaya başladılar ve bir kişinin ödeme yapmasının doğru gelmediğini söylediler. Bazıları hâlâ para gönderiyor ve yemeklerinin fiyatını tahmin ediyordu. Bu beni şaşırttı: Bana bir hediyeyi reddetmekten daha kaba bir şey olmadığı öğretildi. Düşünceleri mi?
EMMA
Bayanlar ve baylar, 15 yıldır ilk kez kendi payına düşenden fazlasını ödemek isteyen bir misafir! Sanırım bazı arkadaşlarınız bu kararı tek taraflı vermenize karşı çıktılar. Diğerleri gelecekte ödeme sistemini değiştireceğinizden endişe duyabilir. Niyet ettiğiniz cömertliğin dirençle karşılaştığı için üzgünüm. Deneyimlerime göre, başkalarını etkileyen finansal kararlar, dostane olsa bile, genellikle önceden tartışılması daha iyi olur.
Umarım tartışmaya bir artı ekleyebilirim
Ben 58 yaşında bir kadınım. Bekarım ve çocuğum yok. Küçük bir sosyal çevrem var ve yaşlandıkça ve artık bir partnerim kalmadıkça birçok davetli listesinin dışında bırakıldım. Yine de tatil toplantılarına davet ediliyorum. Kaçınılmaz olarak yanımda getirmek istediğim önemli birinin olup olmadığı soruluyor. Bu beni çok kötü bir ruh haline sokuyor ve tek başıma katılmayı daha da zorlaştırıyor. Ev sahiplerinin bu soruyu sormasının düşünceli bir davranış olduğunu biliyorum ama hayatımda özel biri olsaydı onlara bunu söylemez miydim? Ne söyleyebilirim?
SOLO
Arkadaşlarınız zalim olmadığı sürece, onların sorusunun, davetli listesini yönetmekten ziyade, hayatınız hakkında varsayımlarda bulunmamaya çalışmakla ilgili olduğunu varsayıyorum. Canının yandığı gerçeği – ki üzgünüm – bu konuyu yakın bir arkadaşınla ya da terapistle konuşman gerektiğini gösteriyor.
Bekar olmanın elbette yanlış bir yanı yok! Ancak kendinizi kötü hissetmenize neden oluyorsa, bu araştırmaya değer bir konudur; çabuk bir geri dönüş değil. Kendinizi daha iyi hissediyorsanız ev sahiplerinize bir arkadaşınızı getirip getiremeyeceğinizi sorun.
Bu hediye size Facebook tarafından getirildi
Rahmetli kayınbiraderimin torunu geçen yıl evlendi. Gelin partisine ve düğününe gittim ve ona cömert hediyeler verdim. Yakın zamanda ilk çocuğunu doğurdu. Bebek partisindeydim ve başka bir hediye verdim. Şimdi yeni anne, Facebook’ta bebeğinin o kadar çok “eşyası” olduğunu ve bebeğin ihtiyaçlarını karşılamak için tatillerde çek yapılmasını önerdiğini paylaştı. Normalde hediye almayı düşünmezdim. Bunu yapmak zorunda mıyım?
AKRABA
Tabii ki değil! Çocuğa bir hediye vermek istemiyorsanız Facebook gönderisinin bir önemi yoktur. Neden aksini düşünmelisiniz? Bana göre, (memnun) yeni bir anneyi bir sosyal medya gönderisi yüzünden taciz etmenin hiçbir nedeni yok; her ne kadar hediyelerden bahsetmeniz ve e-postanızdaki konu satırı (“Ne zaman yeterli olur?”) niyetinizin bu olduğunu düşündürse de . Hoş olalım.
Zor durumunuzla ilgili yardıma ihtiyacınız varsa SocialQ@Haber’a, Facebook’ta Philip Galanes’a veya @SocialQPhilip X platformunda.
MUMYA
Babam 30 yıl önce intihar ederek öldü. Aldığım taziye mektuplarını bugüne kadar masamın ikinci çekmecesinde saklıyorum. Bazıları yabancılar tarafından yazıldı ve birçoğu yıllar boyunca bana büyük rahatlık sağladı. (En sevdiğim: Babamın sık sık ton balıklı sandviç sipariş ettiği Rexall öğle yemeği tezgahındaki bir garsondan şöyle yazmıştı: “Her zaman ekstra turşuyla.” Lütfen bir taziye mesajı yazın!
Birkaç uyarı: Bu not sizinle ilgili değil; nazik mektubunuzda böyle düşündüğünüzü ima eden hiçbir şey yok. “Dayanabilir miyim bilmiyorum” veya “Duyduğumdan beri ağlamayı kesmedim.” gibi ifadelerden kaçının. Bu duygular doğru olabilir, ancak bu başkalarının kaybına karşı şefkat duymakla ilgilidir, değil. kendi duygularınızı arttırmakla ilgili.
Ayrıca, bu çocuk hakkında spesifik bir şey biliyorsanız veya oğlunuzdan onun hakkında bir şeyler öğrenebilecekseniz, bunu notunuza ekleyin. Babamın ekstra turşuları gibi keskin görünen detaylar, ölen etten kemikten insanı anmada son derece etkili. Bu onun acılı ailesine bir lütuf olacaktır. Son olarak, kartınızı e-posta veya SMS yerine postayla gönderin: bu şekilde alıcılar, kartı alma konusunda daha fazla kontrole sahip olur.
“Benim İkramım!”ı hile olarak yorumlayan arkadaşlar
Bir grup arkadaşımla öğle yemeği yedim ve hesabı ödedim. Üniversiteden yeni mezun olmuş arkadaşlarımızdan oluşan çevremizde, ödeme yapan kişinin diğerlerine makbuzun fotoğrafını göndermesi ve ardından herkesin payına düşeni alması yaygındır. İyi bir sistem. Ama o gün herkese ikramda bulunmak istedim ve diğerleri makbuz istemeye başlayınca şöyle dedim: “Bu benden!” Sonra insanlar benimle tartışmaya başladılar ve bir kişinin ödeme yapmasının doğru gelmediğini söylediler. Bazıları hâlâ para gönderiyor ve yemeklerinin fiyatını tahmin ediyordu. Bu beni şaşırttı: Bana bir hediyeyi reddetmekten daha kaba bir şey olmadığı öğretildi. Düşünceleri mi?
EMMA
Bayanlar ve baylar, 15 yıldır ilk kez kendi payına düşenden fazlasını ödemek isteyen bir misafir! Sanırım bazı arkadaşlarınız bu kararı tek taraflı vermenize karşı çıktılar. Diğerleri gelecekte ödeme sistemini değiştireceğinizden endişe duyabilir. Niyet ettiğiniz cömertliğin dirençle karşılaştığı için üzgünüm. Deneyimlerime göre, başkalarını etkileyen finansal kararlar, dostane olsa bile, genellikle önceden tartışılması daha iyi olur.
Umarım tartışmaya bir artı ekleyebilirim
Ben 58 yaşında bir kadınım. Bekarım ve çocuğum yok. Küçük bir sosyal çevrem var ve yaşlandıkça ve artık bir partnerim kalmadıkça birçok davetli listesinin dışında bırakıldım. Yine de tatil toplantılarına davet ediliyorum. Kaçınılmaz olarak yanımda getirmek istediğim önemli birinin olup olmadığı soruluyor. Bu beni çok kötü bir ruh haline sokuyor ve tek başıma katılmayı daha da zorlaştırıyor. Ev sahiplerinin bu soruyu sormasının düşünceli bir davranış olduğunu biliyorum ama hayatımda özel biri olsaydı onlara bunu söylemez miydim? Ne söyleyebilirim?
SOLO
Arkadaşlarınız zalim olmadığı sürece, onların sorusunun, davetli listesini yönetmekten ziyade, hayatınız hakkında varsayımlarda bulunmamaya çalışmakla ilgili olduğunu varsayıyorum. Canının yandığı gerçeği – ki üzgünüm – bu konuyu yakın bir arkadaşınla ya da terapistle konuşman gerektiğini gösteriyor.
Bekar olmanın elbette yanlış bir yanı yok! Ancak kendinizi kötü hissetmenize neden oluyorsa, bu araştırmaya değer bir konudur; çabuk bir geri dönüş değil. Kendinizi daha iyi hissediyorsanız ev sahiplerinize bir arkadaşınızı getirip getiremeyeceğinizi sorun.
Bu hediye size Facebook tarafından getirildi
Rahmetli kayınbiraderimin torunu geçen yıl evlendi. Gelin partisine ve düğününe gittim ve ona cömert hediyeler verdim. Yakın zamanda ilk çocuğunu doğurdu. Bebek partisindeydim ve başka bir hediye verdim. Şimdi yeni anne, Facebook’ta bebeğinin o kadar çok “eşyası” olduğunu ve bebeğin ihtiyaçlarını karşılamak için tatillerde çek yapılmasını önerdiğini paylaştı. Normalde hediye almayı düşünmezdim. Bunu yapmak zorunda mıyım?
AKRABA
Tabii ki değil! Çocuğa bir hediye vermek istemiyorsanız Facebook gönderisinin bir önemi yoktur. Neden aksini düşünmelisiniz? Bana göre, (memnun) yeni bir anneyi bir sosyal medya gönderisi yüzünden taciz etmenin hiçbir nedeni yok; her ne kadar hediyelerden bahsetmeniz ve e-postanızdaki konu satırı (“Ne zaman yeterli olur?”) niyetinizin bu olduğunu düşündürse de . Hoş olalım.
Zor durumunuzla ilgili yardıma ihtiyacınız varsa SocialQ@Haber’a, Facebook’ta Philip Galanes’a veya @SocialQPhilip X platformunda.